Avdović;Zlatni kadeti bosansko nacionalno blago
Velika je to bila pobjeda jedne male evropske zemlje kad se Bosna i Hercegovina okitila zlatom na omladinskom košarkaškom šampionatu u Litvaniji. Veća od nesavršene države, jer 67 posto mladića i djevojaka u BiH je zvanično bez posla. Tako su mladi Bosanci i Hercegovci, u isto vrijeme, najbolji sportisti i najhendikepiranija evropska mladež. Njihova medalja, uistinu, ima lice i naličje.
Van nacionalne avlije
Štošta je već rečeno o mladim bosanskim lavovima, uključujući i to da ih je bh. akademija znanosti i umjetnosti, koja je u Americi sastavljena od mnogih umnih glava, dakle van domašaja bh. politike, proglasila bosanskim nacionalnim blagom.
Ti mladići su simbol zemlje (bez himne) koja opstaje stoljećima, iako su je prije 150 godina “pocijepali” i na dva imena - Bosnu i Hercegovinu - dok njene građane već dugo svojataju prve komšije. Ali Bosna još zna da zablista pod tim jedinstvenim arhaičnim, narodnim imenom. Bosna svih nas, koja, evo, opet - u punom sjaju jedne tek dolazeće generacije - iznova sja na vrhu Evrope.
Moglo bi se ovdje poredati i još tumačenja, otkuda ova bosanska, da je tako nazovem, superiornost trenutka, i to u danima kada se Bosancima implicira inferiornost svake vrste, ponajviše od u svijetu sve inferiornijih domaćih političara koji ne mrdaju dalje od vlastitog nosa i van svoje “nacionalne” (interesne) avlije.
Doduše, hodali su oni po svijetu, zakitili se raznim titulama, ambasadorskim i profesorskim, evropskim i američkim specijalizacijama, a malo ko od njih nije u nekom domenu i doktorirao. Kao, recimo, nekad “wunderkind” (čudo od djeteta) Mladen Ivanić. On je 1988. godine doktorirao marksističku filozofiju na Ekonomskom fakultetu u Beogradu i tada, sa 29 godina, postao najmlađi član Predsjedništva (Socijalističke) Republike BiH.
Ivanić se rodio 16. septembra 1958. u Sanskom Mostu i, kako to piše u jednoj enciklopediji, “bosanski je političar”. Predavao je političku ekonomiju, dakle samu “bibliju” ekonomskih znanosti, i u “srpskom Sarajevu”. Ne znam je li on kao član Predsjedništva BiH iz reda srpskog naroda zbog toga izostao ili čestitao bh. kadetima na osvojenoj evropskoj tituli, ali znam da još nije progovorio ni riječ o njihovoj, bosanskoj i sportskoj, kao što je onomad pričao o političkoj superiornosti srpskog naroda.
Možda nije zato što se ta njihova bosanska nadmoć temelji na univerzalnom viđenju da je superioran samo onaj ko je bolji, a ne gori. Ne, dakle, kako je to onomad Ivanić zagovarao braneći “naprečac inicijativu” o zajedničkom danu sjećanja za sve žrtve ratova iz 90-ih, da bismo svi, valjda, postali “isto krivi” - kad smo već ostali živi!
- Ovakva ideja (Vučićeva inicijativa o pomirenju) pokazuje svu političku superiornost Srba kao naroda i anarhično razmišljanje političara drugih naroda - rekao je zvanično umjereni Ivanić.
Da ne bude zabune, superiornost je latinska riječ i označava “nadređenost, viši stupanj razvoja ili viši položaj u biološkom, intelektualnom ili sociološkom smislu” (Hrvatski leksikon).
Dejtonska inferiornost
Zato je prava sreća što su Ivaniću lekciju iz superiornosti, makar to bio samo jedan od mnogih bosanskih trenutaka na svjetskoj pozornici, održali zlatni bosanski dječaci.
Ima njih još koji bi to mogli, od filmadžija Danisa Tanovića i Jasmile Žbanić, preko pisca Aleksandra Hemona, do vrhunskih sportista Marina Čilića, Amela Tuke. Ili, evo, uzmimo posljednji slučaj mladog Njegoša Sikiraša s Pala, reprezentativca BiH, o kome se priča u Americi i koji je već izabran u idealnu petorku Evrope.
Njegova je superiornost, bogami, evropska, a ne srpska, kao što je Danisova svjetska više nego bosanska! Bolje je tako, jer zna se kako su o nacionalnoj superiornosti govorili u Njemačkoj tridesetih godina prošlog stoljeća.
Naravno, može i treba naš Njegoš biti šta hoće i šta želi, nacionalno ili drugačije, i niko mu to pravo ne može osporiti! Ali taj mladi Bosanac doista je pokazao jednu divnu i prvo ljudsku - apolonsku superiornost!
On je, braneći boje svoje domovine, koje se ne stidi i zbog koje, očito, kao ni njegovi suigrači, nema nikakvih kompleksa, postao živi dokaz šta sve mogu Bosanci ako ih ne otruju “supersrbi”, “superbošnjaci” ili “superhrvati” iz domaćih nacionalnih jazbina.
Ali Bosanci su, ipak, sve više dejtonski inferiorni! Sve su niži i snishodljiviji od svojih komšija, koji se često oholo razmeću, evo i nametanjem pomirenja žrtvama, što još nisu do kraja ni shvatile, a kamoli popisale - šta su sve izgubile.
Izgleda da se na Balkanu više isplate umišljena superiornost i dernjava nego stvarna, istinska nadmoć u znanju ili vještini. Zato je mnogima u Bosni lako prizivati nekakvu vanjsku superiornost sve dok je i nametnute, domaće, dejtonske inferiornosti! Ovo drugo, nažalost, postaje mentalitet!
Nema komentara:
Objavi komentar